نخ بخیه نایلونی که عمدتاً از پلیمر ساخته می شوند، رایج ترین نوع نخ های بخیه و از نوع غیرقابل جذب هستند.

از نظر استحکام، نایلون را به فولاد پلیمری تشبیه کرده اند و با توجه به اینکه پروتئینها خود نوعی پلی آمید هستند، میتوانند زیست سازگاری مورد نیاز را تا حد مطلوب تامین کنند.

نخ بخیه نایلونی  برای بستن عمومی زخمها استفاده می شود.

ضمن اینکه بیشترین کاربرد را در بستن زخمهای درم و اپیدرم دارند.

با توجه به اینکه از نظر ساختار شیمیایی شبیه بافت پوست هستند و با توجه به استحکام کششی بسیار بالای نایلون از آن برای بخیه ی تاندون و لیگامنت استفاده می شود

متداول ترین نوع نخ های نایلونی نوع تک رشته ای آن هستند که از جمله مزایای آنها نسبت به چندرشته ای ها خواص زیر دستی راحت ترو همچنین کاهش خطر تجمع باکتری بین الیاف نخهای چندرشته ای است.

نخ های چند رشته ای پلی آمیدی به صورت بافته شده وجود دارند.

از جمله معایب نخ بخیه نایلونی میتوان به حساسیت زایی آنها اشاره کرد.

با توجه به اینکه نخ های نایلونی غیرقابل جذب هستند،اگر برای بخیه کردن بافت داخلی (مثل ماهیچه) استفاده شوند، چون امکان خارج شدن و نیز جذب آنها وجود ندارد، باقی ماندن آنها در بدن به عنوان یک جسم خارجی، میتواند التهاب و واکنشهای بافتی ایجاد کردهو در نهایت منجر به حساسیت زایی شود.

از نایلونها همچنین برای بستن زخم قرنیه در جراحی عدسی های داخل چشمی استفاده میشود.